ขออภัยหากข้อความนี้ไม่ตรงหน้ากระดาน ทางผู้เขียนต้องการแสดงออกตามระบอบประชาธิปไตย หากบทความนี้ไปพาดพิงบุคคลใด หน่วยงานใด องค์กรใด ทางผู้พิมพ์ยินดีรับผิดชอบเพียงผู้เดียว

ทำงาน  "ธนาคารไทยพาณิชย์" โปรดระวัง

   ผมเรียนจบด้านคอมพิวเตอร์(เอกชน)แห่งหนึ่ง ได้เกรดเฉลย 2 ต้นๆ เนื่องจากได้สมัครงานที่ธนาคารไทพาณิชย์และได้ข่าวทางธนาคารดูเกรดและแบ่งอัตราเงินเดือนตามมหาวิทยาลัยที่จบ ผมลองสมัครได้สอบสัมภาษณ์เหมือนทั่วๆไป ที่สุดได้ตำแหน่งด้านระบบฐานข้อมูล ก็คิดว่าธนาคารที่นี้คงใจกว้างให้โอกาสกับทุกคน (เนื่องจากผมจบเกรดไม่สูง)ผมเข้าไปเป็นพนักงานชั่วคราวและนี้คือสิ่งที่ผมโดน

1.ผมเข้าไปทำงานได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีพนักงานเก่าย้ายแผนกมาอยู่ทีมผม แต่ที่สังเกตุเห็นหัวหน้าชอบคุย หรือสอนงานมากกว่าผม แต่ผมไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่าหัวหน้าคงไว้ใจหรือ พนักงานคนนี้มีความสามารที่จะรับสิ่งที่หัวหน้าสอนได้ดี  ผมมาวิเคราะห์(ทีหลัง)ได้ว่าจริงๆแล้วพวกเค้าต้องการโปรโมทพนักงานคนนี้ เลยให้ใครสักคนเปรียบเทียบเพื่อให้ดูดี อันนี้ผมไม่ได้ว่าอะไรหากพวกเค้าไม่ได้ทำกับผมแบบผมไม่ใช้คน

2.หัวหน้าทีมผมหรือหัวหน้าทีมอื่นชอบมาคุยกับผมแล้วถามความคิดเห็นผมว่าเป็นอย่างไร แก้อย่างไร เมื่อพวกเค้าเชื่อผมแล้วทำตาม แต่พวกเค้ากับบอกคนอื่นเป็นความคิดของพวกเค้าไป อันนี้ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร

3.แต่ที่ทนไม่ได้คือเวลาที่พวกเค้าทำงานเสีย หรือทำงานพลาดก็โอนความผิดมาให้ผมอย่างแยบยล เพราะว่าพวกเค้าหน้าซื่อใจคด ผมยังเด็กพึ่งทำงานไม่นานยังมองคนไม่ออก แล้วก็โดนกดดัน

4.สิ่งที่ผมโดนคือหัวหน้าหน่วย(ใหญ่กว่าหัวหน้าทีม) เดินเข้ามาทำท่าถุย ถุย ถุย (น้ำลาย)ใส่ผม ทำอย่างกับผมไม่ใช้คน

5.หัวหน้าทีมประชุมโดยบอกล่วงหน้า 10 นาที แล้วบอกว่าไม่ต้องเตรียมเอกสารอะไร เพราะแค่นั่งฟังเฉยๆ ผมโชคดีที่ผมเตรียมเอกสารเข้าไปและได้นำเสนอเพราะพวกเค้าต้องการฆ่าผมกลางที่ประชุม

6.บางครั้งเอกสารที่ผมเตรียมมาอย่างดี ในที่ประชุมเพื่อนำเสนอ อยู่ๆหัวหน้าเรียกผมแล้วบอกว่ามีงานด่วนแก้ โดยให้ลูกน้องที่ต้องการโปรโมทอีกคนเข้าประชุมแทนโดยใช้เอกสารของผม

7.ที่นี่หาลูกค้าด้วยการเอาใจโดยการให้ลูกของลูกค้าชั้นดีเข้ามาฝึกงาน หรือเข้ามาทำงานแล้วให้คนประจบประแจง ส่วนผมก็คงโดนเหยียบเพื่อเอาใจใครบ้างคน

8.ผมโดนบีบอย่างหนักด้วยการโดนทุกคนพูดกดดัน แดกดัน ซึ่งเวลาผมถามว่าผมทำอะไรผิดหรือผมไปทำอะไรใคร ทุกคนก็ตอบว่าผมคิดไปเอง และโดนเยาะเย้น ถากถาง โดยผมเองไม่รู้สาเหตุ

9.ที่นี้หลอนผมให้รู้สึกว่ามีคนมองตลอดเวลา จนผมทนไม่ไหวได้ร้องไห้ออกมาในที่ทำงาน และทำให้ผมกังวลจนกระทั้งผมกลัวผู้คน (จริงๆแล้วผมไม่อยากดัง ผมไม่อยากมีชื่อเสียง ผมขี้อาย) หลังๆ ผมขึ้นแท็กซี่ไปทำงานและกลับเพราะกลัวผู้คนมอง  (พวกเค้าหลอนผมจนกระทั่งผมเป็นแบบนี้)

10.ที่นี้มักบอกผมว่าคนรวยมีเงินมาทำงานกัน ซึ่งผมไม่ได้คิดอะไร (ผมกู้เงินเรียนหนังสือ) แต่ก็จริงเพราะเกือบทุกคนมีรถ และเรียนปริญญาโทกัน แม้บางครั้งผมจะโดนถากถางเรื่องเงินแต่ผมก็คิดว่า ผมทำงานเพื่อเลี้ยงชีพ ผมไม่ได้ไปโกง ขโมย ทำใครเดือนร้อน และทำงานตามหน้าที่

  ผมทำงานได้สองปี และโดนแบบนี้มาช่วงหลังๆ โดยไม่ทราบสาเหตุ ทำให้ผมเครียดกลายเป็นคนวิตก ในที่สุดผมได้ลาออกและได้พบจิตแพทย์ รักษาตัวประมาณ 1 อาทิตย์ ท้ายสุดผมได้พยายามหางานใหม่โดยทำงานด้านสาขาอื่น ปรากฏว่าผมไม่สามารถทำงานได้เพราะเกิดวิตก และเครียดในการทำงาน(ปวดหัว) ทำให้ผมทำงานที่หนึ่งได้ 1 เดือน อีกที่หนึ่ง 1 วัน

  ปัจจุบันผมยังไม่ว่างงาน ไม่รู้จะไปเรียกร้องใคร

  สิ่งที่ผมต้องการบอกคือ โปรดระวังธนาคารแห่งนี้ ทำได้ทุกอย่างเพื่อตนเอง แม้กระทั่งเหยียบศพใครก็ไม่สนใจ บริษัทที่ดีต้องมีจริยธรรมควบคู่กับกำไร ผมก็เลยขอเตือนก่อนเลยว่าหากต้องทำงานที่ธนาคารแห่งนี้ โปรดระวัง  เพราะผมไม่อยากให้คนรุ่นใหม่ที่ไม่ทันคนโดนแบบนี้  ผมจะทำให้ผมเป็นเหยื่อคนสุดท้าย และผมไม่กลัวพวกเค้าฟ้องผมเพราะผมพูดความจริง
  ผมไม่มีอำนาจเงิน อำนาจสื่อ อำนาจรัฐ หากคุณช่วยผมนำข้อความนี้เผยแพร่ออกไป เพื่อให้คนอื่นได้ระวังตัวมากขึ้น ผมขอขอบคุณและขอรับผิดชอบทั้งหมด

คุณคิดว่าอยู่ในประเทศเสรีภาพหรือ? เสรีที่แท้จริงคือเสรีที่ประชาชนเป็นคนเลือกได้ มิใช้เสรีภาพจากผู้นำ บุคคลบางกลุ่มคัดมาให้พวกเราเลือก เสรีภาพที่แท้จริงคือเสรีการเรียกร้องความยุติธรรม เสรีภาพทางด้านกฏหมายที่กล้าเป็นบรรทัดฐานเดียวกับประชาชนทุกคน เสรีภาพด้านความคิดเห็นการแสดงออก ไม่ต้องกลัวอิทธิพล กลัวใครจะมาทำร้าย เสรีที่ให้อิสระกับทุกคนตามระบอบประชาธิปไตย กฏหมาย จริยธรรมของประเทศนั้นๆ

ผมจะบอกอะไรให้ประเทศไทยเป็นประเทศที่ปกครองด้วยระบบคอมมิวนิสโดยมีประชาธิปไตยเป็นตัวอ้าง

madeinthailand@hotmail.com
นบณัฐพงศ์ สุริยาโรจน์